Wybory - a miało się po nich na Podkarpaciu nic nie zmienić. Gdy w wieczór wyborczy typowaliśmy w redakcji nazwiska nowych posłów, wszystko wydawało się jasne. Miała wejść ta sama gwardia, plus jedynka z listy PiS. No bo przecież nie Palikot. Nie na Podkarpaciu, gdzie - wiadomo - Bóg, honor i ojczyzna, znaczy się PiS.
A tu suprajs. Dwoje kandydatów Ruchu Palikota wzięło mandaty.
Kłopot w tym, że aby sobie o nich przypomnieć, muszę zajrzeć na internetową stronę sejmową i wyszukać ich nazwiska w spisie. Małgorzata Marcinkiewicz z okręgu krośnieńskiego oraz Dariusz Cezar Dziadzio z rzeszowskiego jakby zapadli się po wyborach pod ziemię. Ale być może jeszcze usłyszymy o ich przewagach na polu parlamentarnym, bo wiadomo, pierwsze koty za płoty...
Można by powiedzieć. Jej wielki come back do urzędu wojewódzkiego jest tym mocniejszy, że uczyniony wbrew partyjnej wierchuszcze w regionie. Ta historia w skrócie wygląda tak: wojewoda Małgorzata Chomycz została ?wystawiona? w wyborach z pierwszego miejsca PO. I zdobyła mandat poselski. W Sejmie pobyła jednak tylko przez miesiąc. Premier bowiem znowu powołał ją na wojewodę, o czym ona zresztą marzyła. Poza nią, najszczęśliwszy z tego powodu w Platformie, jest Tomasz Kulesza. Dzięki temu wszedł do Sejmu.
Był w historii Polski Sejm Niemy, mamy w najnowszych dziejach sejmik podkarpacki jakby w... półśnie. Z tym, że Sejm niemy trwał tylko jeden dzień. Sejmik podkarpacki zaś niczym szczególnym nie zapisał się w ciągu całego roku! Blada opozycja, rządząca koalicja także bez polotu. Od początku kadencji najwięcej emocji było podczas pierwszego posiedzenia, kiedy to wybierani był marszałek, zastępcy i prezydium sejmiku. Potem nieco rumieńców na licach radnych wzbudziły transmisje internetowe obrad. - Jak daleko sięga ta inwigilacja? - dopytywał jeden z radnych. Szybko okazało się, że bardzo głęboko, bo czułe mikrofony zbierały także prywatne opowieści radnych o zabawach weselnych w przerwie obrad.
Marszałek Mirosław Karapyta dokonał niemożliwego. Było go więcej w mediach w czasach, kiedy był wojewodą niż teraz, kiedy sprawuje urząd marszałka. A to przecież marszałek ma więcej kompetencji, możliwości, władzy. Wojewoda to właściwie jedynie administracyjne ramię rządu.
Karapyta mocne wejście miał na początku kadencji, było o nim głośno, że to właśnie on, człowiek PSL doszedł do takiej władzy, która według wcześniejszych umów miała przypaść w udziale PO. Zorganizował, w styczniu tego roku, konferencję, na której zapowiedział swoją aktywność medialną i... tyle. Być może marszałek ma na koncie jakoweś spektakularne sukcesy, ale problem w tym, że o nich nie wiemy. Dochodzą nas tylko słuchy, że sporo podróżuje.
No ten, to na pewno robi wokół siebie więcej szumu niż marszałek i wojewoda razem wzięci. Choć objawił się na rzeszowskiej scenie politycznej ledwie latem tego roku, zdążył wyrobić sobie markę. Wprawdzie najczęściej mówi się o nim, że jest ?niezły w destrukcji?, ale zawsze to jakaś marka. Senator Kazimierz Jaworski, który uważany był za jego protektora mawiał o nim, że jest jeszcze radykalniejszy od niego.
Dzieszko walczy z buspasami, chciał odwołania prezydenta Ferenca oraz rady miasta, odwołania dyrektorki rzeszowskiego IPN Ewy Leniart, a także rzecznika prezydenta Rzeszowa Macieja Chłodnickiego.
Wiele by można jeszcze o Dzieszce, ale jednego powiedzieć o nim nie można - że jest skuteczny. Żaden z jego apeli nie przyniósł pożądanego skutku, a z tego o odwołaniu Ferenca sam się wycofał.
Właśnie Podkarpacie, bastion Prawa i Sprawiedliwości, tuż po wyborach ziobryści okrzyknęli swoim matecznikiem. Biedny nasz region, czy wystarczy mu rodzicielskiej miłości, by obdzielić nią wszystkich chętnych?
Ale do rzeczy. Solidarna Polska ma u nas trzech parlamentarzystów: posłów Mieczysława Golbę i Kazimierza Ziobrę oraz senatora Kazimierza Jaworskiego. W Jarosławiu ziobryści zorganizowali swoją pierwszą konwencję programową. Zbigniew Ziobro zagląda do nas coraz częściej w celach politycznych, a nie tylko, tak jak było dotychczas - po to, by zeznawać jako świadek w aferze gruntowej.
Ten rok w karierze lidera podkarpackiego PSL na pewno nie był nudny. Jego polityczny los biegł tropem sinusoidy: od organizatora II Forum Innowacji w Rzeszowie do polityka, który musiał przyznać, że złamał ustawę antykorupcyjną (premier ukarał go za to naganą). Od wiceministra skarbu, który w Rzeszowie ulokował siedzibę PGE Obrót, a do Stalowej Woli wartą ponad 2 mld zł. budowę bloku gazowego do zarzutów o ?chlanie? w hotelu za publiczne pieniądze. Bury zapewniał, że nie wydał na tę kolacje ani złotówki z budżetu państwa, ale wiadomo, atmosfera zgęstniała. Mimo to po wyborach znów wypłynął na szerokie wody - został szefem klubu parlamentarnego.
Bury ma wiele przydomków. A to wielkim kadrowym go okrzykną, a to wielkim Dżonym. A on jest po prostu niezatapialny.
Tadeusz Ferenc zapragnął zostać senatorem. Nie udało się. Ale trzeba przyznać, że prezydent przegrał z Kazimierzem Jaworskim o włos. Od mandatu senackiego dzieliło go ledwie niewiele ponad 600 głosów. Głosy rzeszowian odebrał mu kandydat Platformy, którego partia wystawiała choć i tak z góry wiadomo było, że walka rozegra się pomiędzy Jaworskim a Ferencem.
Platforma zrobiła sama sobie psikusa: nie ma senatora, nie ma też szansy przypuścić szturmu na rzeszowski ratusz (a taki szturm byłby możliwy, gdyby Ferenc poszedł sobie do Senatu). Szef Platformy Zbigniew Rynasiewicz próbował ratować sytuację proponując niedługo po wyborach, by Ferenc został... wojewodą podkarpackim. Jak myślicie, jak zareagował na tę propozycję premier Donald Tusk? Patrz punkt 2.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze