Miasto znalazło tanie źródło >ozdabiaczy< ulic i skwerów: Liceum Plastyczne. Stamtąd pochodzi wiele rzeźb, które stoją w Rzeszowie. Niektóre bardziej udane, inne - mniej, ale rzeźba upamiętniająca Górskiego przy ul. Słowackiego, bije je wszystkie na głowę. Poprawiona przez pracownika miejskiego, jest najlepszym przykładem paskudzenia przestrzeni miejskiej w mieście a może i w całym województwie.
Pomnik pamięci Papieża JP II ulokowany jest przy rondzie nazwanym jego imieniem, przy ulicach Lubelskiej, Marszałkowskiej i Warszawskiej. To upamiętnienie wizyty Papieża Jana Pawła II w Rzeszowie a zarazem jeden z największych dramatów rzeszowskiej przestrzeni miejskiej. Nad malutkim popiersiem Papieża wisi ogromny globus. Na obelisku obowiązkowo musiał zmieścić się też herb Rzeszowa. Autorem ?dzieła? jest Władysław Kasza, były radny, pracownik MZBM-u, ale w dziedzinie sztuki kompletny amator.
Jak lubię twórczość Krzysztofa Brzuzana, tak ta rzeźba mu nie wyszła. Postać spętana sznurem i obciążona kamieniami, zawieszona nad ziemią, straszy małe dzieci przy wejściu do kościoła Matki Bożej Saletyńskiej.
Betonowe >coś<, stojące przy skrzyżowaniu ulic Dąbrowskiego i Zofii Chrzanowskiej przypomina gigantyczny, indiański totem. Ktoś kiedyś próbował go oswoić i namalował na nim zezowate spojrzenie i szczerbaty uśmiech. Wyglądało dużo sympatyczniej. Pochodzi z lat 70.
Abstrakcyjnymi rzeźbami robotniczy Rzeszów w latach 70. obdarzyli artyści z Krakowa. Szczególnie dobrze współpracowało się WSK z krakowską ASP. Jak wieść gminna niesie, tajemnicą tego sojuszu była córka jednego z ówczesnych dyrektorów WSK, która studiowała właśnie na ASP. Z tego okresu pozostały nam rzeźby-pomniki o tak malowniczych nazwach jak >Wyzwolenie przestrzeni< (zwana przez rzeszowian >otwieraczem do konserw<), stojąca przy ul. Dąbrowskiego.
Chociaż być może tu tkwi sedno wizji artysty: bo jak lepiej nazwać tyle co otwartą konserwę, jeśli nie >przestrzenią wyzwoloną< Kto to wyrzeźbił (a raczej zespawał)? Profesor ASP - Antoni Hajdecki. Akurat w Rzeszowie pozostawił po sobie rzeźbę abstrakcyjną, Kraków nie miał już tego szczęścia - Hajdecki wzniósł tam pomnik marszałka Koniewa oraz pomnik Czynu Zbrojnego Proletariatu Krakowa.
Oficjalna nazwa pomnika brzmi: >Chwały Żołnierzy AK Podokręgu Rzeszów<. Pomnik autorstwa Magdaleny Madej ma wysokość 6,5 metra. Stoi na skwerze przy ul. Chopina. Ma kształt dwóch pękniętych płyt granitowych połączonych kotwicą Polski Walczącej, a jego odsłonięcie odbyło się 11 listopada 2002 roku.
Znajduje się na Placu Ofiar Getta, w parku, w centrum miasta. Kamienny pomnik pochodzi z 1950 r. Jak to w ogóle możliwe, że jeszcze stoi?
Znajduje się przy dworcu kolejowym w Rzeszowie. Św. Katarzyna, patronka kolejarzy, stoi pod dziwacznym daszkiem. Czy to nowe, artystyczne spojrzenie na starą, dobrą, przydrożną kapliczkę? Święta wygląda pod daszkiem jakby czekała na autobus.
Monument w samym centrum miasta, dla wielu jest najbardziej rozpoznawalnym jego symbol. Umieszczamy go w rankingu honorowo, bo i tak wiadomo, że jest niekwestionowanym królem (królową) rzeszowskich pomników. Unikatowy kształt monumentu od początku budził kontrowersje, skojarzenia i wywoływał jakieś dziwne uśmieszki...
Pomysłodawcą budowy pomnika był I sekretarz KW PZPR w Rzeszowie Władysław Kruczek. Prace ruszyły w 1967 roku. Projektowaniem monumentu zajął się Marian Konieczny, rektor ASP w Krakowie. Fundamenty stanowiło kilkadziesiąt żelbetonowych pali o długości ok. 10 m. Na tych fundamentach postawiono dwa stylizowane liście laurowe złożone z 37 par elementów o łącznej wysokości ok. 38 metrów.
Pomnik uroczyście odsłonięto 1 maja 1974 roku. Na pomniku znajdują się rzeźby z jednej strony Nike i z drugiej strony pomnika twarzy chłopa, żołnierza i robotnika z sztandarem rewolucji, od 2002 r. rzeszowscy ?znawcy sztuki? dodali kolejny element upiększający - herb miasta.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze