Byłem pierwszym pasażerem nowego terminala w Jasionce [FOTO]

Chcemy się dostać do samolotu. Najpierw jednak chwila refleksji. Jak w dobrym przewodniku parę słów o budynku i historii miejsca, czyli portu lotniczego.

Terminal w liczbach:

- 102 mln złotych kosztowało postawienie budynku
- 1,5 mln podróżnych w skali roku może obsłużyć terminal
- 90 tys. m sześc. kubatury i 14 tys. m kw. powierzchni użytkowej
- ok. 7000 m kw. elementów aluminiowych wewnątrz i na zewnątrz
- 3500 elementów stalowej konstrukcji dachu, żaden element nie jest powtarzalny
- 700 pasażerów w ciągu godziny może obsłużyć terminal
- 250 kamer rozmieszczonych w całym budynku
- 17 stanowisk do odprawy - check-in
- 6 dźwigów osobowych
- 4 kondygnacje mieści prawie 250 pomieszczeń
- 1 dźwig do obsługi bagażu ponadnormatywnego

Krótka historia:

Początki istnienia rzeszowskiego lotniska sięgają lat okupacji hitlerowskiej. W 1940 r. dla celów wojennych, w Jasionce została wybudowana droga startowa o długości 1200 m i szerokości 40 m. U schyłku wojny, w 1944 r. Niemcy opuszczając lotnisko, dokonali jego  zniszczenia. W tym też roku lotnisko zostało przejęte przez Rosjan. W 1949 r.  zostało odbudowane oraz udostępnione dla potrzeb komunikacji lotniczej.

Rozwój lotniska w Jasionce zaczął się w 1959r., kiedy lotnisko przejmuje Zarząd Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych. Wybudowano nowy dworzec lotniczy, płytę przeddworcową, drogi kołowania, drogę startową oraz wieżę kontroli ruchu. W latach 60. i 70. nastąpił rozkwit połączeń krajowych  z Warszawą, Gdańskiem, Poznaniem, Koszalinem, Wrocławiem oraz Szczecinem,  a rzeszowskie lotnisko obsługuje ponad 100 tys. pasażerów rocznie. W 1974 r. lotnisko Rzeszów-Jasionka otrzymało rangę lotniska międzynarodowego. Na zdjęciu poniżej: dworzec pasażerski lotniska Rzeszów-Jasionka w latach 60. Załamanie gospodarcze na początku lat 90. miał wpływ na branżę lotniczą. Pomimo wybudowania nowej hali przylotowo-odlotowej, Polskie Linie Lotnicze 'LOT' zawiesiły regularną komunikację Rzeszowa z Warszawą. Dopiero pod koniec lat 90tych Jasionka wróciła do 'gry'. Uruchamiając połączenia z byłymi republikami radzieckim powoli odbudowało swoja renomę.

W hallu głównym wzrokiem szukam ruchomych schodów, za nimi znajduje się odprawa bagażu i biletów (na zdjęciu po prawej).

Patrzę w górę, strop przypomina czaszę spadochronu z efektownym łukowym sklepieniem. - Został on wykończony tzw. wyspami akustycznymi, czyli prostokątnymi drewnopochodnymi płytami, które jednocześnie pełnią funkcją dekoracyjną i poprawiają akustykę. Sufit wyspowy umożliwia odpowiednie rozproszenie i pochłanianie dźwięków, co ma wpływ na czytelność komunikatów podawanych przez głośniki - opisuje obiekt Wojciech Chmura z firmy Skanska, która budowała terminal.

Tu rozpoczynamy procedurę odlotu. Na wagę, zaraz obok lady kładę bagaż rejestrowany. Na małym wyświetlaczu w ladzie wyświetla się waga mojego bagażu. Każdy przewoźnik ma inny limit wagi, warto pamiętać o tym jeszcze zanim zaczniemy się pakować.

Nadaję bagaż i szukam drogi do punktu kontroli bezpieczeństwa. Odwracam się i znów namierzam ruchome schody, którymi wjadę na pierwszą kondygnację. Jeżeli ruchome schody są nieczynne, można skorzystać z windy lub tradycyjnej klatki schodowej. Jedno i drugie znajduje się po lewej stronie na końcu stanowisk odprawy bagażu (stojąc twarzą w kierunku odprawy).

Jestem na piętrze. Do odlotu mam jeszcze trochę czasu więc skorzystam z terminalowych dobrodziejstw. Najpierw na prawo do baru, mała przekąska i herbata dobrze mi zrobi. To tyle dla ciała, teraz coś dla ducha. Przechodzę całą długość piętra, obok stanowisk odprawy bezpieczeństwa i na końcu dochodzę do lotniskowej kaplicy. Krótka modlitwa. Księdza w konfesjonale nie ma, więc tym razem obędzie się bez spowiedzi.

Daję kartę pokładową do kontroli, 'kołowrotek' jednocześnie zlicza, którym jestem pasażerem. Potem mój bagaż pokładowy zostaje dokładnie prześwietlony. Tutaj mogę spędzić trochę więcej czasu, gdyby np. lotniska dostały informacje o niebezpieczeństwie zamachu terrorystycznego. - Niestety, taki mamy świat - mówił Jan Domagalski, dyrektor. ds. technicznych w podrzeszowskim porcie, gdy kilkanaście dni wcześniej pokazywał dziennikarzom zakamarki terminala.

Przechodzę przez bramki, które wychwytują, czy czasem nie chcę wnieść na pokład niebezpiecznego przedmiotu.

Czekam na kontrolę celną. Na chwilę zatrzymają mnie pogranicznicy, by sprawdzić, czy jestem unijnym obywatelem. Ponieważ lecę poza kraj z UE, nie uniknę kontroli paszportowej. Za to mój kolega z Rosji podchodzi do stanowiska, by odebrać zwrot podatku VAT.  Jego czeka spotkanie z urzędnikiem celnym.

Z daleka widzę pomieszczenie, które przypomina budkę telefoniczną. Zaglądam tam. Słuchawki tam nie ma, ale dla palaczy papierosów wszystko, co potrzebne. Bo to po prostu palarnia. - Chyba będzie największą atrakcją na lotnisku - podejrzewają pracownicy lotniska.

Przechodzę do poczekali. Koniec kontroli? A skąd! Znów służby lotniskowe sprawdzają, czy z kartą pokładową nie naściemniałem. Potem do korytarza przyrękawowego idę już tylko do samolotu. Albo dowiezie mnie do niego autobus. Uff....

Jest takie miejsce na terminalu, do którego by dostać się nie muszę wcale być pasażerem. Nie zatrzymają mnie celnicy ani pogranicznicy. Nikt mi nie będzie musiał sprawdzać, co niosę w plecaku. To ogólnodostępny taras widokowy. Po wejściu do terminala idę w lewo. Na pierwsze piętro wjeżdżam ruchomymi schodami. Tam windą dostaję się na trzecie piętro.

Wychodzę z autobusu lotniskowego. Jestem pod drzwiami wejściowymi na terminal.

Odprawa dla ludzi 'non Schengen' obowiązkowa. Ci z UE pokazują tylko dokumenty tożsamości.

Szukam bagażu. Na karuzeli kręcą się dziesiątki waliz, staję w miejscu i już po chwili widzę swoją torbę. Pani po prawej ma jednak pecha, walizka zapadła się pod ziemię. - Proszę podejść na prawo, tam jest punkt zgłaszania zagubionych bagaży - doradzam.

Piętro niżej, pod nami, znajduję się maszyneria, długie taśmociągi (na zdjęciu poniżej) doprowadzają bagaż na piętro, do karuzel.

Nie mam nic do oclenia, więc idę dalej wprost do głównego hallu przywitać się z rodziną. Parę osób zostaje zatrzymanych na wyrywkową kontrolę celną.

Jestem już w głównej hali terminala. Teraz kwiaty, całusy i uściski, a w domu zimne piwo i gorący grill.

Jest jednak w nowym terminalu takie miejsce, w którym nikt nie chciałby się znaleźć. Gdybym na przykład narozrabiał w samolocie, jak pewien polityk parę lat temu, lub zachował się jak pewien związkowiec parę tygodni temu, to dla takich władze terminala przygotowały przytulny kącik - z kratami w oknie, drzwiami bez klamki i meblami na stałe przytwierdzonymi do podłogi - słowem areszt.