Do Pierwszej Komunii przystępowałam w kościele parafialnym w Głogowie Młp. Dziewczynki ubrane były w białe sukienki. Do tego były dodatki: wianuszek na głowie, białe rękawiczki i białe torebki, w których była książeczka do modlitwy. Moda była na długie włosy pokręcone w loki. Po mszy świętej wszystkie dzieci razem z rodzicami spotkały się na wspólnym śniadaniu w salce katechetycznej koło kościoła. Były tam kolorowe kanapki, pączki i herbata.
Następnie wszyscy udali się do swoich domów, gdzie na nich czekała rodzina i zaproszeni goście. Dostałam zegarek, ''składaka'', różowe pióro i słodycze. Na obiad był rosół z kury z makaronem domowej roboty, mięso, ziemniaki i gotowana kapusta. Na stole było dużo placków i obowiązkowo kolorowa oranżada, którą uwielbiały wszystkie dzieci. Wszystkie wędliny był przygotowywane wcześniej w domu, a placki i chleb pieczone w dużym piecu opalanym drewnem.
Moja Pierwsza Komunia odbyła się w kościele garnizonowym przy ul. Reformackiej w Rzeszowie. Pamiętam, że w tej białej sukience, w której przystępowałam do komunii, czułam się jak księżniczka. Pamiętam też, że było 30 stopni, a oprócz sukienki miałam śliczną
pelerynkę na sobie. Za nic w świecie nie chciałam jej ściągnąć z ramion ,mimo że
było tak gorąco...
Z prezentów pamiętam, że dostałam złoty łańcuszek z krzyżykiem od matki chrzestnej, a od cioć i wujków pieniądze. Najcenniejszy był dla mnie różaniec, jaki rodzice przywieźli mi z Rzymu.
Pochodzę ze Stobiernej i tam przystępowałem do Pierwszej Komunii. Pamiętam, że bardzo wcześnie rano była ta pierwszokomunijna msza, chyba o siódmej. Bardzo ciężko nam się wstawało. Dopiero po południu mieliśmy sesję z fotografem, który zrobił nam po jednym zdjęciu. Pamiętam, że potem było jakieś spotkanie w gronie najbliższych w domu. Od chrzestnego dostałem pieniądze, zegarek i piłkę do gry w nogę. A rok - dwa po Pierwszej Komunii za pieniądze, które dostałem z tej okazji, kupiłem sobie motorynkę. Rodzice się trochę dołożyli.
Z Drabinianki, gdzie mieszkałem, do kościoła w Słocinie, zawiózł mnie ojciec na rowerze. To było ok. 4 km. Pamiętam, że na mojej mszy pierwszokomunijnej obecny był ksiądz biskup, więc tym bardziej to przeżyłem. Potem parami poszliśmy na plebanię. Pani gospodyni dała nam po bułce i nalała białej kawy zbożowej z dużego garnka. Chciałem dostać piłkę, ale nie dostałem. Ale od tamtej pory mogłem jeździć na rowerze ojca, marki Kamińskiego. Dostaliśmy obrazki na pamiątkę i grupowe zdjęcie zrobili nam przed kościołem. Niestety zapodziało się gdzieś, bo od tego czasu parę razy się przeprowadzałem.
Najbardziej zapamiętałem to, że po mszy mieliśmy uroczyste śniadanie w refektarzu jarosławskiej kolegiaty. Dostałem zegarek na rękę.
Obiad po mszy pierwszokomunijnej miałam w domu, w bardzo kameralnym gronie najbliższej rodziny. Moim jedynym prezentem był zegarek na rękę.
Przyjęcie odbyło się u nas w domu. Zjechała się oczywiście cała rodzina. Jako dziecko chyba nie bardzo zwracałam uwagę na serwowane wtedy dania, więc ich nie pamiętam. W pamięci utkwił mi tylko piękny duży biały tort. W środku wyglądał jak czekoladowo-biała szachownica.
Zdj. zostało zrobione przed katedrą rzeszowską. Od lewej: moja przyjaciółka (do dzisiaj), w środku moja młodsza siostra, i po prawej ja
Lekcje religii w latach 80. ub. wieku nie odbywały się w szkole. Jako parafianka kościoła ojców Bernardynów na religię chodziłam do salki katechetycznej przy ich klasztorze.
Pamiętam, że ojciec Zygmunt, który nas przygotowywał do Pierwszej Komunii, wyznaczył mnie do recytacji wiersza podczas mszy pierwszokomunjnej. Na próbach, gdy wciąż i wciąż powtarzałam wiersz, pamiętam że byłam już trochę zdesperowana, bo nie wiedziałam, co ten ojciec chce ode mnie. A on cierpliwie tłumaczył, że stać mnie na lepszą recytację w tak ważnym dniu mojego życia.
Dzień przed uroczystością mama zakręciła mi włosy na papiloty, co widać na zdjęciu. Sukienki komunijne szyła dla całej klasy krawcowa. To były czasy kiedy na dodatki do stroju trzeba było polować w sklepach.
Przyjęcie komunijne urządziliśmy w małym mieszkaniu, w którym musiało się zmieścić ponad 20 osób. Kilka tygodni przed uroczystością odbyło się wielkie malowanie mieszkania. Ściany pomalowane zostały na wrzosowo.
W prezencie dostałam oczywiście zegarek, po który moja ciocia jechała aż do Niemiec do taty chrzestnego. Był piękny i oryginalny, wszyscy mi go zazdrościli. Dostałam również rower Wigry, który do tej pory służy znakomicie mojemu tacie.
Ten dzień wspominam jako wyjątkowy i wiele szczegółów na zawsze pozostanie w mojej pamięci, jak chociażby kompot z ananasów, do którego omyłkowo dodano rabarbar...
Mimo czasów komuny i braku towarów na półkach, u mnie stół uginał się od jadła. Na obiedzie gościłem dwóch księży. Pamiętam, że wszyscy goście byli poruszeni moim pytaniem, czy oglądali wczoraj ''Rzeczpospolitą babską'' emitowaną późną sobotnią porą przez TVP. Otrzymanego zegarka w ogóle nie używałem. Do dziś zresztą nie noszę zegarka, bo nie lubię. Sprezentowane pieniądze na nic się nie zdały, bo zjadła je inflacja. W najstarszej świątyni w Rzeszowie wystąpiłem w białej albie, dzięki czemu na tle dominujących czarnych garniturów wyglądałem jak biała owca w czarnym stadzie. Najbardziej z tego okresu zapamiętałem kolegę z klasy, którego ojciec był milicjantem. Ile się musieli natrudzić jego rodzice, aby dziecko posłać do komunii i tym samym nie narazić się przełożonym w pracy. Eh, czasy się zmieniają...
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze