"Na wskutek wprowadzenia zmian w systemie pracy przedsiębiorstwa można zaobserwować, że w latach 1971-72 nastąpiło znaczne polepszenie jakości świadczonych usług. Zwrócono szczególną uwagę na punktualność kursowania autobusów i odpowiednie zasilenie obciążonych linii w większą ilość autobusów.
Było to oczywiście możliwe przy wprowadzeniu odpowiedniej polityki remontowej taboru, ale i również przy zmianie dotychczasowych rozkładów jazdy dostosowując ich do rzeczywistych potrzeb pasażerów oraz dokonując wiele zmian w całym systemie funkcjonowania komunikacji miejskiej".
Nowiny Rzeszowskie
Chociaż media co jakiś czas podawały informację o trolejbusach, które miały pojawić się na ulicach Rzeszowa. Na górze informacja z Nowin Rzeszowskich z 1956 r.
Miesięcznik Profile
Archiwum prywatne
"W 1969 roku całkowicie likwidowano obsługę konduktorską w autobusach, pozostawiając jedynie "bileterki KRAB" i kasowniki. Dla rozszerzenia sieci sprzedaży przekazano dodatkowo sprzedaż biletów normalnych i ulgowych do kiosków "Ruch". Nie rozwiązało to jednak całkowicie problemu zaopatrywania się wszystkich pasażerów w bilety. W związku z tym wprowadzono do sprzedaży przez kierowców autobusów i służbę kontroli ruchu, 10 przejazdowe bilety w nominałach 15 zł za bilet normalny i 5 zł za bilet ulgowy. Proces przechodzenia z obsługi konduktorskiej do kasowania biletów tylko w kasownikach można uznać za zakończony dopiero w 1975 roku, ponieważ w kwietniu tego roku zlikwidowano całkowicie w autobusach "bileterki KRAB" i rozwiązano w przedsiębiorstwie komórkę zajmującą się ich obsługą techniczną i rozliczaniem sprzedaży".
Fot. J. Wróbel ze zbiorów T. Hadała
"Również rok wcześniej zaniechano sprzedaży biletów wieloprzejazdowych przez obsługę autobusów i służbę kontroli ruchu. Całą dystrybucję biletów przejęły kioski Ruch, a bilety miesięczne pracownicze i szkolne można było nabywać w kasach biletowych MPK i w Orbisie. Do kasowania biletów służyły zamontowane już we wszystkich autobusach kasowniki typu "KRAK". W roku 1972 MPK przewiozło rocznie ok. 35 mln 142 tys. pasażerów".
Fot. J. Wróbel ze zbiorów T. Hadała
"Wraz z rozwojem przedsiębiorstwa jeszcze w latach 1965-66 rozpoczęto w okresie letnim dowóz do miejsc rekreacyjnych. Pierwszą taką linią rekreacyjną, w przyszłości nazywanej Zieloną linią, była linia dowożąca mieszkańców miasta, w słoneczne niedziele, z Placu Farnego przez ul.Obrońców Stalingradu, na Lisią Górę. W latach późniejszych, tereny rekreacyjne położone w okolicy Lisiej Góry zostały całkowicie zamknięte z powodu rozpoczęcia prac przy budowie stopnia wodnego na Wisłoku. Dopiero w 1971 roku uruchomiono kursujące w okresie letnim ?Zielone linie? do Boru koło Głogowa Młp. i Nowej Wsi Czudeckiej przez Babicę. Autobus kursował w pogodne niedziele i dni świąteczne miesiąca lipca i sierpnia. W roku następnym, w związku ze sporym zainteresowaniem mieszkańców miasta, Zielone linie uruchomiono wcześniej, bo już końcem czerwca, a zawieszono dopiero początkiem września. Linię w kierunku Głogowa Młp. wydłużono na wniosek pasażerów do Bud Głogowskich. Ceny biletów kształtowały się na poziomie cennika PKS".
Archiwum prywatne
Skarga z 31 lipca 1980 r.
i odpowiedź
Archiwum prywatne
Archiwum prywatne
Nowiny Rzeszowskie
Nowiny Rzeszowskie
1 - 31 października 1977 r. miał miejsce "I Autobusowy Rajd Bezpieczeństwa i Uprzejmości MPK Rzeszów".
"Uczestniczyło w nim 145. kierowców autobusów MPK i 50. pracowników zaplecza technicznego. W październiku uczestnicy rajdu starali się o to, aby maksymalnie zwiększyć bezpieczeństwo wykonywanych przewozów i podnieść kulturę obsługi pasażerów".
Archiwum prywatne
"Cel rajdu został osiągnięty. Autobusy jeździły punktualnie, czyste, a obsługa była kulturalna i przyjazna dla pasażerów".
Otwieramy folder:
Archiwum prywatne
"W związku z brakiem zaopatrzenia w handlu, w przedsiębiorstwie została uruchomiona akcja socjalna mająca na celu zaopatrzenie pracowników w niektóre produkty żywnościowe i inne towary. W tym celu organizowano także wyjazdy pracowników na zakupy do sklepów w Warszawie i Łodzi. Początek lat osiemdziesiątych można uznać za najtrudniejszy dla komunikacji miejskiej nie tylko w Rzeszowie, ale i dla całego kraju. Przechodząca przez kraj fala niezadowolenia społecznego przejawiająca się licznymi demonstracjami i akcjami strajkowymi dotarła również do rzeszowskiego MPK".
Archiwum prywatne
"Do jednego z największych w tamtym okresie czasu strajku doszło w sierpniu 1980 roku. Wtedy to przez ponad dwa dni została całkowicie wstrzymana komunikacja miejska w mieście. Ówczesne władze, chcąc zapewnić mieszkańcom komunikację zastępczą, zobowiązały rzeszowskie przedsiębiorstwa do udostępnienia wszystkich swoich autobusów na potrzeby komunikacyjne miasta. W trzecim dniu strajku w godzinach południowych autobusy MPK ponownie wyjechały na ulice miasta. Pracownicy MPK jak i cała rzesza obywateli PRL domagali się w swoich postulatach i wnioskach poprawy warunków socjalnych pracy, większych zarobków i utworzenia Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego reprezentującego interesy robotników, w sytuacji gdy w kraju postępowała inflacja, dewaluowała się złotówka i brak było w sklepach podstawowych artykułów żywnościowych i przemysłowych".
Pamiętacie te rozkłady jazdy?
Archiwum prywatne
"W dniu ogłoszenia stanu wojennego kierowcy rzeszowskiego MPK ponownie nie wyjechali na ulice miasta, jednak na wskutek podjętych działań milicyjnych, po kilku godzinach od rozpoczęcia strajku, autobusy wyjechały z zajezdni. W czasie trwania stanu wojennego pracownicy otrzymali specjalne zaświadczenia pozwalające na przemieszczanie się do pracy i do miejsca zamieszkania, w czasie trwania wprowadzonej przez władze godziny milicyjnej. Na rogatkach miasta ustawiono milicyjne punkty, gdzie pasażerowie każdego autobusu byli kontrolowani. W związku z trudnymi warunkami atmosferycznymi, na przystankach ustawiono koksiaki, gdzie oczekujący na autobusy pasażerowie mogli się nieco ogrzać. We wszystkich autobusach komunikacji miejskiej, decyzją władz zamilkły radiotelefony umożliwiające kontakt z dyspozytorem".
"Od najtrudniejszego roku w działalności rzeszowskiego MPK jakim był rok 1981, dopiero w 1985 roku doszło do wyraźnej poprawy działalności przedsiębiorstwa. Przewoźnik mógł się wówczas pochwalić 44 liniami komunikacyjnymi, z czego aż 8 liniami nocnymi, obsługującymi także tereny podmiejskie".
Archiwum prywatne
Na zdj. przepustka zezwalająca na jazdę autobusu podczas wizyty papieża Jana Pawła II - 2 czerwca 1991 r., wydana przez policję.
"Przełom lat 1989/90 to okres przemian ustrojowych w kraju. Również i w przedsiębiorstwie był to okres pełen napięć i niepokoju. Ponownie podejmowano akcje strajkowe będące efektem stale rosnącego niezadowolenia społecznego głównie o podłożu ekonomicznym. Początkiem lat dziewięćdziesiątych wypowiedziano umowę na sprzedaż biletów w sieci kiosków Ruch. Powodem tego była wysoka kwota prowizji, którą zażądał kolporter. Chcąc zapewnić pasażerom niezmienną ilość punktów sprzedaży biletów, MPK uruchomiło własne punkty sprzedaży. Początkowo ajencyjne, prowadzone przez pracowników MPK, a potem typowo własne. Ponadto sprzedaż odbywała się przez różnych ajentów, w różnej formie i w różnych miejscach. Bilety były sprzedawane nawet z autobusu nauki jazdy stojącego popołudniami w zatoce na Placu Wolności".
"Sytuacja unormowała się dopiero wraz z wprowadzeniem początkiem lat dziewięćdziesiątych, sprzedaży biletów przez kierowców autobusów i otwarciem większej liczby punktów sprzedaży przez MPK. Kierowcy do roku 1999 sprzedawali jedynie karnety wieloprzejazdowe, a od 2000 roku przeszli na sprzedaż biletów jednorazowych. Początkiem lat dziewięćdziesiątych, jeszcze przed wprowadzeniem sprzedaży biletów jednoprzejazdowych przez kierowców, ponownie wymieniono kasowniki w autobusach. Tym razem było to związane z wprowadzeniem prostokątnych sześcioprzejazdowych karnetów. W tym celu montowano małe kasowniki koloru srebrnego produkowane w Mielcu, typu szczękowego, gdzie kasowanie biletu odbywało się poprzez naciśnięcie obudowy od przodu. Na potrzeby karnetów, wykonano dodatkowe nacięcia umożliwiające ich kasowanie".
Archiwum prywatne
"Kasownik wycinał w skasowanym bilecie dziurki. Ustawienie w odpowiednim miejscu bolców dziurkujących było określone odpowiednim schematem, który posiadał każdy kierowca. Kasowniki te były montowane od czterech do pięciu sztuk w każdym autobusie do 1992 roku".
Fot. R&G Plus
Natomiast końcem 1991 roku sukcesywnie we wszystkich autobusach montowano kasowniki elektroniczne firmy RG z Mielca.
Fot. Patryk Ogorzałek / Agencja Gazeta
Teraz są m.in. takie kasowniki.
Jeśli interesują Was poprzednie części znajdziecie je pod tymi linkami
Dawny Rzeszów na zdjęciach: historia bazy MPK cz. 1 [ZOBACZ]
Opóźnienia i mało autobusów, czyli historia skarg pasażerów na MPK cz. 2
W tekście wykorzystane zostały fragmenty książki Piotra Gila "Historia komunikacji miejskiej w Rzeszowie" oraz jego prywatne zbiory.
Serdecznie dziękujemy.
Materiał promocyjny
Ogłoszenie Płatne
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze