Politycy ludzkim głosem. O świętach i rodzinie [PRYWATNE ZDJĘCIA]

Święta Bożego Narodzenia to szczególny czas dla wszystkich chrześcijan. Staramy się więc z żoną, aby przedświąteczna gorączka nie przesłoniła ich duchowego wymiaru. Podczas świąt nie może więc zabraknąć śpiewania kolęd oraz pasterki. Niestety można o mnie wszystko powiedzieć, ale nie to, że potrafię śpiewać. Nie zrażony, staram się jednak podejmować różnie komentowane przez żonę i córki próby. Jednak zaangażowania nie można mi odmówić. W naszej rodzinie utarło się, że święta dzielimy między dwa domy rodzinne - mój i żony. Ma to także bardzo poważne konsekwencje w postaci przybrania na wadze. Zarówno moja mama jak i mama mojej żony Agnieszki za punkt honoru stawiają sobie przygotowanie znakomitych świątecznych potraw, których po prostu nie można nie skosztować. Na odmowę obu Paniom nie decyduję się z oczywistych powodów, więc pogodzony z losem z wielką ochotą oddaję się tej przyjemności. Uwielbiam barszcz z uszkami i pierogi z grzybami oraz karpia w galarecie, popisowe danie mojej teściowej. Wcześniej karpie, ku uciesze moich córek, pływają sobie w wannie. Oczywiście, staramy się bardzo oszczędnie informować o ich późniejszym losie. Jest to o tyle łatwiejsze, że ryby przegrywają ze św. Mikołajem, który jest dla moich dzieci absolutnie najbardziej wyczekiwanym gościem. Wciąż zaskakują mnie ich reakcje podczas otwierania prezentów. To pomieszanie szczęścia, wydawanych dziwnych dźwięków, zaskoczenia, a czasem rozczarowania. W tym przypadku jednak dostaje się przede wszystkim św. Mikołajowi. W święta liczy się tylko rodzina. Nie ma większej przyjemności od wyłączenia w tym czasie telefonu i odpoczynku. Szkoda, że tak szybko mijają, ale na szczęście znów będą za rok.

W mojej rodzinie tradycją są pierogi z pieniążkiem. Jeśli przez jakąś nieuwagę zdarzy nam się zrobić pierożki bez, pieniążek ląduje pod którymś talerzykiem. A pierogów robię 200.

Mamy też taki zwyczaj mycia się w wigilię w wodzie z sianem i pieniążkami. Woda z sianem daje urodę, woda z pieniędzmi - szczęśliwość. Aby przypadkiem nie zapomnieć, już dzień wcześniej przygotowuję w łazience miskę z wodą i tymi dodatkami.

W mojej rodzinie jest też tradycja, że prezenty spod choinki należy wykupić. Ja za prezent recytuję zwykle wierszyk, który wcześniej układam. To świetna okazja, by w sposób żartobliwy wytknąć czyjeś przywary, błędy. Potrafimy się przy tym śmiać. Inni śpiewają kolędy albo zwykłe piosenki. Np. mój brat nieustannie śpiewał ?Przyjedź mamo na przysięgę?. Dla mamy jest natomiast zawsze piosenka, którą śpiewał jej tata. Tata już nie żyje, więc są łzy wzruszenia.

Dzieciaki zawsze śpiewają kolędę. Kolędników przyjmujemy oczywiście, ale nie w drzwiach, tylko muszą usiąść przy stole i razem z nami śpiewać.

W tym roku przy świątecznym stole zasiądziemy z mężem Markiem, córką Karoliną, jej mężem Michałem, jej teściową Danutą i z moją mamą Heleną. To będą pierwsze święta w trochę mniejszym gronie. Zawsze było nas przy wigilijnym stole ok. 20 osób. Tym razem jest to niemożliwe. Ale w pierwszy dzień świąt na pewno zajrzę do mojej siostry, ona ma czwórkę dzieci i troje wnucząt. Jest gwarno i wesoło. Podczas takich wizyt zawsze kolędujemy, zabieramy ze sobą śpiewniki, a ja chodzę z tamburynem.

Polityk to też człowiek i przychodzi czas, kiedy musi zająć się i poświęcić czas rodzinie. Święta Bożego Narodzenia to właśnie taki czas. Wyciszenia, kiedy wypada wyłączyć komputer i schować na chwilę telefon.

Oczywiście wszyscy spotykamy się w wigilię. Oprócz mnie i żony Heleny będą przy nim nasze dwie córki: Madzia i Kamilka. Madzia jest już mężatką, będzie z nami z mężem Danielem i ich synem Miłoszem. Miłosz poszedł już do szkoły, jako sześciolatek i jest bardzo zadowolony. Umie czytać i pisać.

Przygotowania do świąt trwają u nas całymi tygodniami. Np. pierniki piekliśmy już dwa tygodnie temu. Cały ceremoniał się przy tym odbywa, Miłosz gra główną rolę. Ma swoje ozdoby, dekoracje. Jest przy tym dużo zabawy.

W naszym domu w każde święta są dwie choinki, jedna na dole w salonie, druga w sypialni. Żona źle się czuje w pomieszczeniu bez choinki. Co ciekawe mamy od lat sosny. Żona to wymyśliła, spodobało się nam i tak to zostało. Choinki ubierają córki. Uszka są już produkowane, pierogi już są gotowe od dawna. Potraw jest oczywiście dużo, ale ja powiem szczerze, że najbardziej lubię kapustę z grochem. Żona robi bardzo smaczną.

Ja generalnie zajmuję się całą logistyką, oprawiam choinki, ozdabiam dom, pilnuję, żeby niczego nie zabrakło. U znajomego restauratora zamawiam takie lepsze wędliny. Są oczywiście prezenty. Wnuk Miłosz uwielbia maszyny rolnicze. W tym roku dostanie kombajn zbożowy.

W wigilię ważną sprawą jest dla nas odwiedzanie grobów bliskich, których bardzo brakuje przy świątecznym stole.

(na zdjęciu córki Magdalena i Kamila oraz wnuk Miłosz)

Jako rzeszowianin z urodzenia i wychowania święta spędzam zawsze w Rzeszowie. Najpierw w domu rodzinnym, potem także z rodziną żony. Jednakże od pięciu lat zarówno święta jak i okres przygotowań do nich (może właśnie zwłaszcza przygotowania) mają dla mnie nowy, szczególny wymiar. Bowiem mój syn, Ksawery, który szczególnie odkąd nabrał świadomości, jaką misję w wigilijny wieczór ma Święty Mikołaj, z pełnym zaangażowaniem bierze udział w przedświątecznej zawierusze. Odkrywa, że wspólne wybieranie i ubieranie choinki może być fantastyczną frajdą i stanowi swego rodzaju wstęp do świątecznego klimatu. Głosem słabo znoszącym sprzeciw wyznacza tacie, jakimi ozdobami i światełkami ma być przystrojony dom i aktywnie w tych pracach uczestniczy.

Bardzo chętnie w kuchni z mamą w przygotowuje świąteczne wypieki. Podaje mąkę, miesza ciasto, wykrawa kształty i dekoruje, w czym twierdzi, że jest najlepszy. Tego roku zrobili już pierniki, które dojrzewać mają w oczekiwaniu na spożycie, choć połowa pewnie nie doczeka.

Z babcią uzgadnia, na którą z listy wigilijnych potraw ma w tym roku dużą ochotę, w tym rankingu zwykle i tak wygrywają pierogi. Zaś w trakcie przedświątecznych zakupów w sklepie spożywczym oczywiście co chwila przynosi do koszyka jakieś ?pyszne odkrycie?, którym ubogacić chce świąteczny stół. W ramach przygotowań chętnie ściera w pokoju kurze, choć bardziej fascynuje go psikająca tubka ze środkiem czyszczącym niż sama szmatka i nawet układa zabawki.

W ten świąteczny czas pełno go wszędzie, no i oczywiście zadaje mnóstwo pytań. Dla taty to nowe doświadczenie i spore wyzwanie znaleźć na nie wszystkie odpowiedzi. I wytłumaczyć choćby rolę polskiej tradycji obchodzenia Świąt Bożego Narodzenia w naszym życiu albo wskazać na różnice i podobieństwa w obchodach w innych częściach świata.

A w Wigilię, jak chyba każde dziecko: znaleźć pierwszą gwiazdkę, podzielić się z rodziną opłatkiem, a potem? już tylko kręcić się wokół i pilnować choinki, a raczej tego co jest pod nią, do czasu zgody na prezentów otwarcie.