Powszechnie uważa się, że w Rzeszowie są dwie kładki dla pieszych na Wisłoku. Jedna na bulwarach, druga między Rzeszowem a Boguchwałą. Otóż nie. Jest jeszcze jedna, trzecia, dobrze ukryta przed światem. Gdzie? W połowie odcinka rzeki między mostem Lwowskim i Załęskim, niedaleko wiaduktu kolejowego.
Obiekt ciekawy z dwóch powodów. Po pierwsze, prowadzi pomiędzy dwoma ciągami ciepłowniczymi. Po drugie, prowadzi... donikąd. Z jednej strony znajdują się rzadko uczęszczane tereny kolejowe, z drugiej - osuwiska nad Wisłokiem i kopiec Konfederatów Barskich.
To kładka serwisowa do ciepłociągów. Podobno wrażenia z tej kładki bywają niezapomniane. Raz na jakiś czas odpowietrzniki na rurach wydają z siebie charakterystyczne syknięcia, co może przestraszyć kogoś, kto spaceruje nią pierwszy raz.
Chcieli ją sami mieszkańcy. A teraz wszyscy o niej zapomnieli. Z wyjątkiem grafficiarzy, którzy stworzyli tu ciekawy mural przedstawiający Rzeszów. Mowa o scenie na osiedlu Krakowska Południe.
Wybudowano ją w 2014 roku. Z inicjatywy mieszkańców, bo projekt tej inwestycji zwyciężył w tamtej edycji budżetu obywatelskiego. Za sceną zagłosowało aż 3286 osób, co dało jej pierwsze miejsce na liście zadań.
Scena kosztowała niemało, bo niecałe pół miliona zł. Miała tętnić życiem. A nie dzieje się na niej zupełnie nic, poza obchodami dni osiedla raz do roku. Mało z tego. Od jakiegoś czasu nikt jej nie sprząta. Jest brudna, obłocona, służy za toaletę dla ptaków.
W tym miejscu jeszcze trzy lata temu stał mały, drewniany kościółek akademicki. W 2009 roku tuż obok ruszyła budowa większego. Z aulą, salą spotkań, plebanią. Co się stało z drewnianą szopką? Miał trafić na Staromieście, ostatecznie przeniesiono go na osiedle Zawiszy - wówczas nowo powstające, jeszcze bez parafii. Kościółek transportowano w kawałkach przez pół miasta. Wśród nowoczesnych wieżowców wygląda trochę... dziwacznie.
Tak samo jak nowy kościół akademicki. Budynek z zewnątrz niewiele ma wspólnego z kościołem. Bardziej przypomina obiekt biurowy. Dopiero, jakby się bliżej przypatrzeć, widać namalowany krzyż i malutką, niepasującą do reszty figurkę Chrystusa na filarze po prawej stronie.
Nie tylko kościół. Osiedle Zawiszy to osobny temat na absurd w Rzeszowie.
Idąc ulicą Podkarpacką wydaje się, że osiedle Zawiszy masz na wyciągnięcie ręki. Faktycznie, od ulicy dzieli je około 200 metrów w najwęższym miejscu. Ale żeby się tam dostać, musisz pokonać ponad kilometrowy odcinek od ul. Podkarpackiej do ul. Zawiszy Czarnego. Dlaczego? Bo między ulicą a osiedlem przebiegają tory. Nie ma tu żadnego przejścia - oprócz nielegalnego. Niecały rok temu doszło tu do poważnego wypadku. Kobieta, która przechodziła na dziko przez tory, została potrącona przez drezynę i trafiła do szpitala z poważnymi obrażeniami ciała.
Najlepiej byłoby postawić tu kładkę. Albo wybudować tunel pod ziemią. Ale do tego potrzebna jest współpraca miasta z koleją, a na razie nie udało się im wypracować wspólnego planu na to miejsce.
Jest jeszcze jedno miejsce na skróty. Niestety, przechodzi przez prywatną działkę. Jej właściciel postawił ogrodzenie, które zamyka na noc. A mieszkańcy osiedla czują się odcięci od świata.
- Co za piękny zamek! Możemy go zwiedzić? - spytała grupa niemieckich turystów na widok Zamku Lubomirskich. Byli zdziwieni, gdy usłyszeli "nie" od przechodniów. Jak to, taki piękny obiekt, zabytek, w świetnym stanie a nie jest dostępny dla zwiedzających? Nie mogli zrozumieć, że w zamku - najbardziej imponującym zabytku Rzeszowa mieści się Sąd Okręgowy.
To temat-rzeka. Miasto od wielu lat
Prezydent Tadeusz Ferenc od ponad dziesięciu lat zabiega o przekazanie obiektu miastu. Bo zamek jest własnością Ministerstwa Sprawiedliwości. Rada Miasta Rzeszowa podjęła już uchwałę o przekazaniu działki pod budowę nowej siedziby sądu przy ul. Dołowej oraz kwoty 10 mln zł na ten cel. Podpisano też porozumienie z samorządem województwa podkarpackiego w sprawie współfinansowania tej inwestycji. Chodziły pogłoski, że w zamku mogłoby powstać muzeum ziemi podkarpackiej.
Teraz okazuje się, że zamek wewnątrz nie jest już tak imponujący. Składa się z kilkudziesięciu małych pokoi biurowych. Jego układ wewnętrzny nie do końca nadaje się dla ekspozycji. To wcale nie oznacza, że miasto porzuciło nadzieje związane z zamkiem. Prezydent Ferenc wspólnie z marszałkiem woj. podkarpackiego Władysławem Ortylem powołał specjalną komisję. Ma ona podjąć dyskusję na temat nowego przeznaczenia budynku.
Jeden park, a dwóch właścicieli. Część od strony ul. Paderewskiego należy do miasta. To ta zadbana część. Z alejką, jeziorkiem, placem zabaw. Druga, znacznie większa część już tak ładna nie jest. Zamiast alejek są ścieżki wydeptane w błocie. Ławek brak. A w samym środku parku straszą ruiny dawnego dworu Chłapowskich.
Ta mniej reprezentacyjna część parku należy do kurii. Tak samo jak i dworek, który miał być pięknym budynkiem przeznaczonym na cele społeczno-kulturalne. Tymczasem nie dzieje się tu nic.
To dopiero zagadka. Po co przejście i sygnalizacja w miejscu, gdzie nie ma ulicy?
Mało kto pamięta, że lata temu były plany na budowę ulicy w tym miejscu. Al. Okulickiego miała zostać przedłużona aż do ul. Warszawskiej. Plany ucichły. Za to w 2010 roku miasto wydało zezwolenie na budowę w tym miejscu drogi dojazdowej. Taką zgodę otrzymał właściciel jednej z działek. Chciał tu postawić budynek hotelowo-usługowo-mieszkalny.
Budynku na razie nie ma. Jest za to krótka, zaledwie 40-metrowa droga. Choć z dojazdu na razie nikt nie korzysta, mamy tu i pasy, i sygnalizację świetlną.
Ciekawostka z osiedla Załęże. Przystanek autobusowy przy ul. Potockiego, jeden z przystanków początkowych linii nr 11. Ciekawe, jak radzą sobie mieszkańcy czekający na autobus. Wprawdzie jeździ tędy tylko jedna linia, ale...
Ogłoszenie Płatne
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze