Spacer zaczęłam od chodnika, który prowadzi od mostu lwowskiego do bloku przy ul. Siemiradzkiego. Tu niestety chodnik się urywa. Udało mi się przecisnąć wąską ścieżyną obok zbiornika MPWiK za blokiem. Tam niespodzianka: polana porośnięta trawą, stare drzewa, cisza i spokój. Zaczynam zapominać, że jestem w centrum Rzeszowa:
Joanna Pasterczyk
Joanna Pasterczyk
Dalej natykam się na przepiękne stare drzewa, które niestety ucierpiały na skutek wichur.
Joanna Pasterczyk
Niestety, ktoś tu przede mną był i zostawił po sobie nieprzyjemny widok:
Joanna Pasterczyk
Kilka metrów dalej pojawia się ogrodzenie i tabliczka z napisem "Teren prywatny, wstęp wzbroniony". Za ogrodzeniem rośnie sad. Starsi mieszkańcy okolicy opowiadają, że dawniej chodzili tu zbierać orzechy. Teraz miejsce wygląda na rzadko odwiedzane.
Joanna Pasterczyk
Nawet stąd dobrze go widać. A widoki robią się coraz ładniejsze:
Joanna Pasterczyk
Joanna Pasterczyk
Jest i mój ulubiony rzeszowski budynek, czyli dawna stacja pomp PKP. Stoi nad samym Wisłokiem. Budynek robi niesamowite wrażenie:
Joanna Pasterczyk
Na wysokości stacji pomp znajduje się przejście na drugi brzeg Wisłoka. Dostać się tam można za pomocą kładki serwisowej pomiędzy ciepłociągami. Uwaga, nie tak łatwo znaleźć schody prowadzące na kładkę - są dość mocno porośnięte zielenią. Udaje się - w ten oto sposób przechodzę na osiedle Pobitno.
Joanna Pasterczyk
Joanna Pasterczyk
Za kładką zieleni jeszcze więcej. Nic, tylko przyjść tu w lecie z kocykiem i dobrą książką. Miejsce wygląda na rzadko odwiedzane.
Joanna Pasterczyk
Na tym zakończyłam mój spacer. Pod torami znalazłam przejście, którym przedostałam się na tyły ogródków działkowych przy ul. Ciepłowniczej. Można jednak iść dalej, aż na sam szczyt kopca Konfederatów Barskich.
Joanna Pasterczyk
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze