- Zawsze mówię, że inspiracja była z Tolkiena. Rzeczywiście, oglądałem film, przyczaiłem niektóre rzeczy. Ale tak naprawdę pomyślałem o tym, by zbudować coś takiego, gdy usłyszałem o projekcie w Irlandii, gdzie powstaje wioska ekologiczna. Myślałem o czymś podobnym i liczyłem, że uda się na to zdobyć dofinansowanie - mówi Bogdan Pękalski, właściciel Hobbitówy. Choć z dużym dystansem mówi o inspiracjach z Tolkiena, to właśnie tak nazwał nietypowy domek, który jako żywo przywodzi na myśl scenerię z filmów o Hobbicie.
Bogdan Pękalski kilka lat temu kupił blisko 50 arów na południowym stoku jednego ze wzgórz Pogórza Dynowskiego, w Krzywczy. Siedzimy pod dwoma brzozami, przy stole wyciosanym z potężnego dnia. - W środku był trochę spróchniały, więc wydrążyłem go i posadziłem roślinki - mówi Bogdan.
Jest czerwcowe, słoneczne przedpołudnie. Idealna cisza. Przed nami ściana zieleni, w oddali Pogórze Dynowskie. - Dziduje tu słońce, operuje cały czas, zachodzi dopiero o tam, za tą górą - wskazuje ręką i dodaje: - Uwielbiam słońce, dlatego wybrałem południowy stok. Gdy opadną liście, widać stąd wijący się San. Dołem podchodzi zwierzyna, dziki, bażanty, jelenie - opowiada o swojej idylli. Z zawodu jest stolarzem, trochę pracował zagranicą, odnawiał zabytki, a kiedy zrobił swój ogród wokół domu w pobliskim Ostrowie - zaczął dostawać zlecenia na urządzanie ogrodów innym, zajmuje się także projektowaniem i urządzaniem wnętrz. Swoje pomysły, nawet najbardziej fantastyczne i nierealne, skutecznie wprowadza w życie. Na sceptyków ma świetny sposób. - U siebie w sypialni, gdzie były piękne regipsy, ściany obłożyłem sianem. Przyszli znajomi: chyba zwariowałeś, taki piękny domek był. A jak pająki wejdą? A ja na to: A widzicie jakie macie zmartwienia, a ja się zachodzę ze śmiechu - opowiada za śmiechem.
W domku Hobbita wszystko się zgadza ze sobą i choć wygląda jak kurna chatka, to wszystkie współczesne wygody w nim są: bieżąca woda podciągnięta ze studni, łazienka z dużym prysznicem, a gdyby ktoś chciał - nawet wanną.
PATRYK OGORZAŁEK
Duży salon z otwartą kuchnią, a niej i kuchenka gazowa, i klasyczna kuchnia z bratrurą, klimatyczny kominek, a nad nim legowisko, gdyby komuś zamarzyło się wygrzać kości.
PATRYK OGORZAŁEK
Suszarka do naczyń jest z gabli, podłoga z drewnianych plastrów różnej wielkości. Prąd tu jest z akumulatora, a że ledowe żarówki budowniczy skrzętnie poukrywał - nie rażą. Najpiękniejsze jest jednak okno: ogromne, niemal na całą południową ścianę, o nieregularnym kształcie, a za nim widoki zapierające dech.
PATRYK OGORZAŁEK
I jeszcze łazienka:
PATRYK OGORZAŁEK
No i oczywiście sypialnia, w domku są dwie:
PATRYK OGORZAŁEK
Pękalskiemu dofinansowania na budowę nie udało się zdobyć. Dom wybudował od początku do końca własnymi rękami. - Ktoś mnie pyta: jak tu koparka wjechała, a ja: o, tu siedzi - wskazuje na siebie.
Najpierw w ziemię wbił sześć słupów. - I od razu miałem nadzór budowlany, bo życzliwi donieśli, że to nielegalne. Więcej było łażenia po urzędach niż na normalny dom. Musiałem narysować projekt, zatwierdzić, wstrzymało mi to roboty na rok. Ale dzięki temu życzliwemu, wyprowadziłem wszystko - wspomina i dodaje: - Za to co tu zainwestowałem 10 razy postawiłbym normalny dom, bo wszystko tu odbywało się metodą prób i błędów.
PATRYK OGORZAŁEK
Ściany domu są z gliny. - Przywoziłem ją z Buszkowic spod Przemyśla, gdzie cegłę kiedyś robili. To ja sobie na przyczepkę cmok i jadę. Później mieszanko. Jak mieszać podpowiedział mi kolega, Tomir. Przegigant! On też kupił dom drewniany i wszystko w nim poprzerabiał po swojemu. Ściany zewnętrzne zrobił z łupanego drewna, układanego na glinie. Mówi mi: wiem jak to mieszać. Widziałem w internecie. Wzięliśmy kawałek foli, na to glina, słoma... Podnoszenie folii i deptanie, podnoszenie i deptanie - wymieszało się migiem - opowiada Bogdan Pękalski. Jako zbrojenia użył sieczka ze słomy, żeby odchudzić glinę - dosypywał piasku...
PATRYK OGORZAŁEK
- Glina to taki wdzięczny materiał, jeśli ktoś sam nie sprawdzi - nie uwierzy. Zrobiłem piec chlebowy, z gliny. W dwa dni. Gdybym miał robić z cegły szamotowej - tydzień bym robił. A z gliny 5 cm w tą, 4 w tą - żadna różnica. W skarpie wykopałem, drenaż założyłem, izolację z wełny mineralnej - opowiada.
Glina to świetny materiał także dlatego, że latem trzyma chłód, zimą - ciepło. - Kiedyś był mróz, kilka dni ok. 18 st. C. Nie było mnie tu przez trzy dni, przyjeżdżam, wchodzę do środka i nie daję wiary: tu jest plus 5 stopni. Odkręcam wodę, wszystko działa! - cieszy się jak dziecko.
Strop Hobbitówy przykrył półmetrową kostką słomianą, na to położył plandeką, a na nią - był problem, bo gdy nasypiesz samą ziemię - spłynie. Musiałem więc różne kombinacje robić, metodą prób i błędów. W końcu się trzyma. Ale nic nie chce rosnąć, teraz nasadziłem skalniaki, ale dasz wiarę: teraz słońce przygrzeje i nie rośnie nic. Popada kilka dni deszcz i przychodzisz - zieloniutki daszek, na całości rośnie mech. Nie do uwierzenia! - zachwyca się przyrodą.
Kiedyś myślał o wybudowaniu całej takiej wioski. Dziś ma inne plany. - Tutaj jeszcze zrobię jacuzzi i wybuduję piwniczkę. W ostatni weekend byłem na Węgrzech i stwierdziłem, że piwniczka musi być. Kolega na Winnej Górze w Przemyślu mieszka, już przywiózł mi szczepy - mówi.
Ma też działkę, niedaleko Krzywczy w stronę Dubiecka, w pobliżu jedynej wysepki na Sanie. - Z mojej działki widać tę wysepkę. Potężny dąb tam stoi i chcę na drzewie domek postawić, taki wylepiony, pokrzywiony, taka bida. Żeby znowu mieli o czym gadać, materiał powoli zbieram - mówi.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze