Do rozwiązania problemu muszą się zaangażować różne służby: policja, Żandarmeria Wojskowa, straż graniczna. Czasu niewiele, akcję trzeba przygotować tak, żeby zakładnicy przeżyli i nie było ofiar wśród tych, którzy będą ich odbijać. Jak podzielić zadania? Kto za co odpowiada? Najpierw trzeba przeprowadzić dokładane rozpoznanie. Dobrze, że można użyć "latającego oka". Terroryści nie powinni zwrócić uwagi na mały samolocik unoszący się na wysokości kilkudziesięciu metrów nad terenem, na którym stoi autobus. Kamera podczepiona do tego latającego zwiadowcy pokazuje zdjęcia w czasie rzeczywistym.
PATRYK OGORZAŁEK
PATRYK OGORZAŁEK
Pojazd stoi na drodze, w pobliżu starego domu. W odległości kilkudziesięciu metrów znajdują się kolejne zabudowania. Wokół otwarta przestrzeń. Te warunki trzeba uwzględnić w planowaniu akcji.
Burza mózgów, powstają kolejne scenariusze i warianty akcji. Dowódca akcji rozdziela zadania. Atak na autobus przeprowadzi grupa złożona z funkcjonariuszy straży granicznej i Żandarmerii Wojskowej. Policjanci sprawdzą dom i będą zabezpieczać teren. Trzeba wykorzystać naturalne zasłony ? krzaki, budynek, tak żeby terroryści jak najpóźniej zorientowali się, że akcja już się zaczęła. Szturm na autobus przebiega błyskawicznie. Nagle wokół autobusu pojawia się dym, lecą granaty hukowe, ubrani na czarno zamaskowani i uzbrojeni funkcjonariusze głośno krzyczą. Lecą szyby w oknach autobusu, a po chwili, po drabinkach, pogranicznicy i żandarmi wchodzą do środka autobusu. Słychać strzały, ale na szczęście nikt z zakładników nie ucierpiał. W pierwszej chwili nie wiadomo, kto jest terrorystą, a kto zakładnikiem. Gdy wychodzą z autobusu, wszyscy słyszą polecenie: Na ziemię! A potem zaskoczenie dla zakładników - oni tak samo jak ich prześladowcy są skuci i odprowadzeni w bezpieczne miejsce.
PATRYK OGORZAŁEK
PATRYK OGORZAŁEK
PATRYK OGORZAŁEK
Potem się wyjaśni - to dla ich bezpieczeństwa i żeby nie przeszkadzali w akcji. A nuż któryś z nich stał się ofiarą syndromu sztokholmskiego i sprzyja terrorystom? Później zakładnicy zostali rozkuci.
Tymczasem dowódca akcji dostaje nowe informacje. Prawdopodobnie kamera "latającego oka" zauważyła kilku terrorystów, którzy idą z lasu w kierunku autobusu. Trzeba szybko przegrupować ludzi i przygotować się na nadejście napastników. Dwie grupy złożone z policjantów, pograniczników i żandarmów zapadają się w wysokie trawy. Gdy na łące pojawiają się cztery postacie, słychać krzyki: Stać! Policja! Rzuć broń!
PATRYK OGORZAŁEK
W stronę funkcjonariuszy leci granat. Odpowiedzią na to są strzały. Terroryści padają, później okazuje się, że żaden nie przeżył. Koniec operacji? Jeszcze nie. Kolumna funkcjonariuszy, wciąż w gotowości bojowej, idzie w kierunku stojących w pobliżu zabudowań, gdy nagle zza budynku wyjeżdża samochód osobowy. Wszystko wskazuje na to, że znajduje się w nim kolejny terrorysta. Samochód jedzie z dużą prędkością, ale po strzałach się zatrzymuje. Mężczyzna w środku nie zdążył użyć broni, którą przewoził w środku. Po chwili jest już obezwładniony. Dołącza do ujętych wcześniej terrorystów.
PATRYK OGORZAŁEK
Z krzaków i traw przy drodze wyłaniają się ci, którzy ubezpieczali kolegów z daleka. Ubrani w stroje maskujące, wyglądają jak wielkie kępy traw.
PATRYK OGORZAŁEK
Teraz można powiedzieć: koniec akcji.
PATRYK OGORZAŁEK
Gdzie to się zdarzyło? W Bieszczadach, w pobliżu nieistniejącej już wsi Radziejowa.
- To na szczęście tylko ćwiczenia, ale przecież taka sytuacja może się w każdej chwili zdarzyć. Nie można wykluczyć, że do nas również przedostaną się członkowie grup terrorystycznych. Służby muszą być gotowe na taką ewentualność. Muszą umieć ze sobą współpracować - mówi dr Paweł Drembkowski, dyrektor generalny Centralnego Instytutu Analiz Polityczno-Prawnych. Instytut to think tank, organizacja pozarządowa o charakterze niezależnym i niekomercyjnym. Działa jako ośrodek analityczny, prowadzi badania multidyscyplinarne w zakresie nauk prawnych i politycznych. - Nie otrzymujemy środków z budżetu państwa, dotacji ani darowizn, utrzymujemy się z odpłatnej działalności statutowej. Szkolimy urzędników administracji publicznej - wyjaśnia Drembkowski.
Od poniedziałku ponad 50 policjantów, pograniczników, celników, żandarmów wojskowych ćwiczy w Bieszczadach współdziałanie. To część projektu "Bezpieczeństwo (bez) granic". W projekcie bierze udział ponad 30 jednostek ze straży granicznej, policji, służby celnej, Żandarmerii Wojskowej oraz Biuro Ochrony Rządu.
PATRYK OGORZAŁEK
- Jego celem jest podniesienie sprawności bojowej jednostek realizujących działania specjalne w zwalczaniu przestępczości transgranicznej i zorganizowanej, w tym handlu ludźmi i migracji grup przestępczych - informuje dyrektor Instytutu. Tłumaczy, że projekt, przygotowany jeszcze w ubiegłym roku, jest realizowany od kilku miesięcy. Wydarzenia z ostatnich tygodni, europejski kryzys uchodźców sprawiły, że ćwiczenia przy granicy nabrały zupełnie nowego znaczenia. - To, co ćwiczono teraz w Bieszczadach, to część tzw. bloku siłowego. Biorą w nim udział przedstawiciele wydziałów zajmujących się działaniami specjalnymi - dodaje Drembkowski.
20 pograniczników z całej Polski, którzy uczestniczyli w ćwiczeniach, to funkcjonariusze z wydziałów zabezpieczania działań, wywodzący się z dawnych plutonów specjalnych. To oni, jeśli trzeba, zjadą na linie ze śmigłowca, to oni biorą udział w niebezpiecznych akcjach zwalczania terroryzmu. Podobne kwalifikacje mają przedstawiciele pozostałych służb.
I straż graniczna, i policja przeprowadzają różne szkolenia w ramach swojej działalności. My zaproponowaliśmy ćwiczenia doskonalące wspólne działanie, a do przeprowadzenia i zaplanowania tych ćwiczeń poprosiliśmy ekspertów. Są to zwykle ludzie spoza tych służb. Eksperci mają spojrzenie z zewnątrz, dzięki temu mogą więcej zauważyć i wskazać słabe punkty. Możemy zaprosić najlepszych, możemy im dobrze zapłacić. Nasz projekt jest dofinansowany z funduszy norweskich - wyjaśnia Paweł Drembkowski.
Projekt obejmuje kilka bloków, a jeden z nich był poświęcony problemom informatycznym. Przedstawiciele różnych służb mieli m.in. okazję zapoznać się z różnymi metodami odzyskiwania danych z różnych nośników, które zostały uszkodzone lub zniszczone. A wcześniej sami mieli możliwość zniszczenia takich nośników, mogli je np. spalić, utopić. Zaprosiliśmy najlepszych specjalistów od odzyskiwania danych. Gdy w ramach ćwiczeń są zajęcia na strzelnicy, nie ma limitu użycia pocisków - dodaje Drembkowski.
W czasie ćwiczeń w Bieszczadach wykorzystano m.in. bezzałogowy samolot FlyEye, który nad typowymi dronami ma tę przewagę, że jest cichszy i wygląda jak mały szybowiec. Wyposażony w zwykłą kamerę i kamerę na podczerwień może patrolować teren, obserwować granicę. FlyEye współpracuje również z systemami artyleryjskimi. Może przekazywać obraz w czasie rzeczywistym lub nagrywać go na dysku. Koszt zestawu: samolot, oprogramowanie oraz urządzenia do odtwarzania przekracza milion złotych. Na wyposażeniu naszych służb (m.in. straży granicznej i wojska) znajduje się ponad 100 takich urządzeń.
PATRYK OGORZAŁEK
Założenia taktyczne do ćwiczeń w Bieszczadach przygotowali byli żołnierze GROM-u. Ppłk Adam Lizoń, prezes zarządu Fundacji Byłych Żołnierzy Jednostek Specjalnych GROM, był kiedyś dowódcą zespołu bojowego. Ma doświadczenia z wojny w Iraku i Afganistanie. On doskonale wie, jak ważne jest ustalenie taktyki działania, zgranie zespołu i sprawne przeprowadzenie zadania. - Uważam, że w tym zadaniu udało się zgrać działania tych różnych służb. Przećwiczyliśmy różne elementy: od rozpoznania do realizacji - stwierdza były gromowiec.
PATRYK OGORZAŁEK
Podkreśla, jak bardzo ważne jest wielokrotne powtarzanie takich ćwiczeń. - Trening powoduje powstawanie odpowiednich mechanizmów zachowań. Takie ćwiczenia obniżają później poziom stresu w trakcie działań w warunkach realnego zagrożenia, w trakcie prawdziwej akcji - przypomina ppłk Adam Lizoń.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze