"Zróbcie coś z tym parkiem jurajskim w centrum miasta. Trochę wstyd, że nikt nie ma pomysłu co zrobić z tą wsią pod zamkiem" - piszą forumowicze. Między ul. Kilara i Podpromie stoi kilka opustoszałych ruder. Drewniana chałupa, dom z oknami zabitymi dyktą - taki obraz nie przystoi Stolicy Innowacji, zwłaszcza w ścisłym centrum.
GRZEGORZ BUKAŁA
Domy są własnością prywatną. Od lat nikt w nich nie mieszka. Dziwne, że do tej pory żaden z deweloperów nie połakomił się na te tereny.
GRZEGORZ BUKAŁA
GRZEGORZ BUKAŁA
Sam pomnik niemal od zawsze wzbudzał kontrowersje. Że komunistyczny, siermiężny, brzydki. Co by nie mówić, jest jednym z najważniejszych i najbardziej rozpoznawalnych symboli Rzeszowa. Dlatego warto byłoby go raz na jakiś czas sprzątać. Tymczasem schodki u podstawy pomnika są wiecznie zanieczyszczone ptasimi odchodami. "Szalety dla gołębi" - podsumowują internauci.
MIROSŁAW MACIĄG
Od podstawy pomnika odpadają płyty. Nikt też nie spieszy się, by zamalować bohomazy widoczne na zdjęciu.
MIROSŁAW MACIĄG
Działka, na której stoi pomnik należy do zakonu oo. Bernardynów. To do nich należy obowiązek dbania o monument.
MIROSŁAW MACIĄG
Tu niestety nie można się dziwić. PKP nie dba o swoje tereny, nie chce też się ich pozbywać (a nuż się kiedyś przydadzą...) bądź wystawia za kosmiczne ceny.
MIROSŁAW MACIĄG
Okolice dworca PKP Staroniwa są tylko jednymi z wielu zaniedbanych terenów kolejowych w Rzeszowie (parowozownia, tereny przy dawnej stacji pomp nad Wisłokiem). Spacerując wzdłuż ul. Sondeja widzimy blaszane garaże "ozdobione" graffiti, zarośnięte krzaki, zrujnowane budynki.
MIROSŁAW MACIĄG
Nie podobają się samemu prezydentowi Ferencowi, który nakazał je wyburzyć. Pierwsze cztery z nich już zniknęły. Miasto zapłaciło za ich rozbiórkę 15 tys. zł. Niestety, reszta brzydkich bud wciąż stoi.
PATRYK OGORZAŁEK
Miasto stara się wykupić pozostałe garaże. Problem w tym, że ich właściciele żądają zbyt wysokich cen (nawet do 50 tys. zł). W przyszłości miałaby tu powstać nowa siedziba urzędu.
PATRYK OGORZAŁEK
Wstyd, że nowoczesne, piękne osiedle jest praktycznie odcięte od reszty miasta. Od ul. Podkarpackiej dzieli je jakieś 200 metrów. Osiedle widać jak na dłoni, jednak tak łatwo się tam nie dostaniemy. Wszystko przez tory, które oddzielają bloki od ul. Podkarpackiej.
PATRYK OGORZAŁEK
Są trzy sposoby, żeby z wylotówki dostać się na os. Zawiszy. Pierwszy to ścieżka za Lidlem - wieczorami radzę nie próbować, bo właściciel jednej z działek zamyka na noc bramę. Trzeba się wrócić i iść ponad kilometr, aż znajdziemy ul. Podgórską, którą cofniemy się na osiedle. Trzeci sposób, niestety popularny wśród mieszkańców to przechodzenie przez tory na dziko. Nie polecamy - w ubiegłym roku doszło tu do poważnego wypadku. Kobieta, która została potrącona przez drezynę, ledwie uszła z życiem.
Jedynym wyjściem byłaby budowa kładki lub przejścia podziemnego. To jednak musiałaby wykonać kolej. Czyli nic z tego.
Dość spory teren między ul. Siemieńskiego i Maczka niegdyś tętnił życiem. Były tu hale produkcyjne dawnej fabryki słodyczy Alima Gerber. Przy ul. Siemieńskiego stał wysoki komin kotłowni. Zdemontowano go kilka lat temu.
Alima - firma z bogatą historią przeżyła wiele transformacji. Obecnie jest w rękach Nestle. Powierzchnia zakładów produkcyjnych skurczyła się o ponad połowę. Teren otoczono siatką i drutem kolczastym. Nieużywane budynki popadły w kompletną ruinę.
Ulica w samym centrum Rzeszowa, z pięknymi zabytkowymi kamienicami. Szpecą ją samochody gęsto zaparkowane wzdłuż chodników. To sprawia, że spacerowicze wybierają ja raczej niechętnie.
PATRYK OGORZAŁEK
W wielu miastach na świecie powoli odchodzi się od ruchu samochodowego w centrach miast. Przykładem może być Łódź, gdzie z trzech ulic wyrzucono samochody i stworzono tzw. woonerfy - ulice przyjazne mieszkańcom, z ławkami, leżakami i zielenią.
Niedawno pisaliśmy o pomyśle ruchu Rzeszów Smart City na pierwszy rzeszowski woonerf. Wielu z nich wskazywało widziałoby go właśnie na ul. Jagiellońskiej.
Pozostajemy w Śródmieściu. Okolice ul. Bardowskiego to raczej smutny widok - podupadła kamienica na rogu ul. Batorego, opuszczona hala, baraki. Nie radzę się tu zapędzać.
MIROSŁAW MACIĄG
MIROSŁAW MACIĄG
O budynku pisaliśmy osiem lat temu. Miasto chciało wówczas go sprzedać. Nie udało się. Ruina jak straszyła, tak nadal straszy.
Obiekt znajduje się na tyłach parku im. Szafera. Kiedyś mieściło się w nim prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej, przez długie lata była tam także poczta. Mieszkańcy Słociny najchętniej widzieliby tu osiedlową bibliotekę. Niestety, w obecnym stanie budynek nadaje się już chyba tylko do wyburzenia.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze